Sercem Bydgoskiego Węzła Wodnego jest Kanał Bydgoski łączący dorzecze Wisły i Odry. Kanał zaczyna się na Brdzie w Bydgoszczy, a kończy w Nakle, gdzie łączy się z Notecią. Woda jest dostarczana przez Kanał Górnonotecki. Kanał Bydgoski został zbudowany pod koniec XVIII wieku i ma długość około 25 km. Różnica poziomów między początkiem a końcem kanału wynosi 22,5 m i do jej pokonania zostało zbudowane 6 śluz. Od momentu powstania kanał miał duże znaczenie w transporcie śródlądowym i stale był rozbudowywany. Przyczyniło się to też do rozbudowy Bydgoszczy, która od wieków rozwijała się dzięki handlowi spławnemu. Rozkwit węzła wodnego przypada na początek XX wieku. Przed I wojną światową zbudowano nowy odcinek kanału na terenie Bydgoszczy, aby mogły z niego korzystać większe jednostki. Wokół starego odcinka powstały tereny rekreacyjne i kanał został częściowo zasypany. Węzeł wodny jest elementem międzynarodowej drogi wodnej E70 łączącej Atlantyk z Morzem Bałtyckim, jednak obecnie nie odgrywa już tak dużej roli jak dawniej.